آهن پرایس : در خصوص دوره انتظار خانوارهای ایرانی برای خانه دار شدن، اعداد مختلفی از سوی مراجع مختلف منتشر شده است. بر اساس یکی از جدیدترین محاسبات، با لحاظ متوسط قیمت مسکن و مبتنی بر میزان درآمد سالانه در سال گذشته، نزدیک به 23 سال زمان لازم است تا یک خانواده ایرانی، صاحب خانه ای 100 متر مربعی شود؛ مشروط به این که 30 درصد درآمدش را پس انداز کند و با فرض ثابت ماندن قیمت مسکن و برابری میزان افزایش دستمزد با تورم سالانه.

وزارت راه و شهرسازی مبتنی بر طرح جامع مسکن، استاندارد متراژ برای واحد مسکونی را در تهران 75 متر مربع و در دیگر شهرها 90 متر مربع می‌داند. طرح تفصیلی شهر تهران اما حداقل متراژ را برای مسکن 50 متر لحاظ کرده و این در حالی است که در سال‌های اخیر شهرداری از ساخت خانه‌های 35 متری و یا 25 متری به عنوان دوای درد کهنه مسکن دفاع کرده هر چند چنین ایده‌هایی مورد تایید دولت و وزارت راه و شهرسازی نیست.

ناگفته نماند بر اساس محاسبات، همین خانه کوچک مقیاس 25 متری در تهران با تورم حدودا 200 درصدی قیمت مسکن در دو سال اخیر، حدود 550 میلیون تومان برای خریدار هزینه دارد؛ عددی که تأمین و پرداختش در توان اقشار ضعیف جامعه ایران که در تأمین معیشت روزانه خود درمانده اند، نیست. در همین حال آمار رسمی‌ اعلامی‌از سوی وزارت راه و شهرسازی و بنیاد مسکن هزینه ساخت و ساز واحدهای یک و دو طبقه مسکن ملی را 2 میلیون و 700 هزار تومان تا 3/3 میلیون تومان اعلام کرده است.

کارشناسان و فعالان  حوزه اقتصاد مسکن بر این عقیده اند که وقت آن رسیده که دولت و مجلس بپذیرند که وعده‌های گوش نوازی مانند افزایش رقم تسهیلات، ساخت مسکن اجتماعی، مسکن ارزان، مسکن محرومان و... به "فکاهیاتی تلخ و گزنده" و شعارهایی فاقد قدرت تاثیرگذاری در افکار عمومی‌تبدیل شده و اگر حقیقتا بناست اصل 31 قانون اساسی، به درستی اجرا شود، باید تغییرات بنیادین در شیوه‌های تملّک مسکن، بدنه  اقتصاد کلان و حوزه مسکن و شهرسازی صورت گیرد.